ARCHITEKTURA

1-osiowy, 6-piętrowy gmach o kubaturze 30 782 m3, zbudowano wokół dwóch podwórzy w stylu wczesnego modernizmu z elementami klasycystycznymi. Otrzymał on także nowoczesną, żelbetonową konstrukcję szkieletową z ceglanym wypełnieniem, co umożliwiło utworzenie jednoprzestrzennego wnętrza pozbawionego ceglanych elementów nośnych. Wszystkie kondygnacje otwierały się do hallu, który był źródłem światła dziennego oraz spełniał funkcję integrującą wnętrza – architekci harmonijnie złączyli ze sobą czynniki konstrukcyjne i funkcjonalne. Elewacje budynku skomponowano w formie klasycyzmu – słupy i pasy między kondygnacyjne tworzą prostą poziomo-pionową siatkę przypominającą ówczesne rozwiązania rosyjskie. Siatkę tę wypełniono oknami i wzbogacono o motywy ornamentyki klasycystycznej. Skrajne osie zostały ponadto lekko zryzalitowane, a całość zwieńczona szeroką attyką. Parter i pierwsze trzy piętra budynku przeznaczono na cele handlowe, na 4. piętrze mieściły się biura, na 5. magazyn futer, natomiast ostatnią, cofniętą kondygnację zajęła pracownia fotograficzna. Gmach wyposażono także w windy. W podziemiach mieściły się składy, magazyny i pomieszczenia administracyjne. Do dziś zachowały się liczne elementy bogatego wyposażenia m.in. składane barierki i latarnie.

1-osiowy, 6-piętrowy gmach o kubaturze 30 782 m3, zbudowano wokół dwóch podwórzy w stylu wczesnego modernizmu z elementami klasycystycznymi. Otrzymał on także nowoczesną, żelbetonową konstrukcję szkieletową z ceglanym wypełnieniem, co umożliwiło utworzenie jednoprzestrzennego wnętrza pozbawionego ceglanych elementów nośnych. Wszystkie kondygnacje otwierały się do hallu, który był źródłem światła dziennego oraz spełniał funkcję integrującą wnętrza – architekci harmonijnie złączyli ze sobą czynniki konstrukcyjne i funkcjonalne. Elewacje budynku skomponowano w formie klasycyzmu – słupy i pasy między kondygnacyjne tworzą prostą poziomo-pionową siatkę przypominającą ówczesne rozwiązania rosyjskie. Siatkę tę wypełniono oknami i wzbogacono o motywy ornamentyki klasycystycznej. Skrajne osie zostały ponadto lekko zryzalitowane, a całość zwieńczona szeroką attyką. Parter i pierwsze trzy piętra budynku przeznaczono na cele handlowe, na 4. piętrze mieściły się biura, na 5. magazyn futer, natomiast ostatnią, cofniętą kondygnację zajęła pracownia fotograficzna. Gmach wyposażono także w windy. W podziemiach mieściły się składy, magazyny i pomieszczenia administracyjne. Do dziś zachowały się liczne elementy bogatego wyposażenia m.in. składane barierki i latarnie.

Była to czteropiętrowa, siedmioosiowa kamienica z parą oficyn bocznych. Fasada od ulicy Chmielnej, z ryzalitami bocznymi o zdwojonych otworach okiennych, wyróżniała się niskim ostatnim piętrem z zamkniętymi półkoliście okienkami, zestawionymi w triady w partiach ryzalitów i parzyście w części międzyryzalitowej. Balkony wsparte na masywnych, żeliwnych konsolach umieszczono w części środkowej I i III piętra oraz na II piętrze ryzalitów. Nie zachowała się dokumentacja pierwotnego, ozdobnego wystroju fasady i prześwitu bramowego, usunięty przed 1939 rokiem, pozostaje nieznany. Wokół podwórza wznosiły się dwie oficyny – wschodnia czteropiętrowa i zachodnia trzypiętrowa. Klatki schodowe oficyn były drewniane.

Spółka zajmuje się wynajmem powierzchni biurowych, przestrzeni eventowych oraz oferuje noclegi (Apple Inn). Prowadzi jednocześnie prace koncepcyjne związane ze wznowieniem działalności handlowej w historycznym Domu Towarowym. Obok działań komercyjnych firma angażuje się w liczne projekty społeczne, m.in. użycza przestrzeni działaniom inicjatywy ‘Marzyciele i Rzemieślnicy”

Działkę, na której powstał, a także kamienicę przy Chmielnej 21 firma kupiła po I wojnie światowej z myślą o rozbudowie gmachu przy Brackiej 25.Nowy Dom Braci Jabłkowskich, projektu architektów Ryszarda Girtlera i Marii Girtler-Szymborskiej, liczy sześć kondygnacji nadziemnych, przy czym parter przeznaczony jest na usługi (salon telefonii komórkowej), a piętra na pomieszczenia biurowe. Przewidziano możliwość wykonania w stropie nad parterem dużego otworu na dźwig i schody ruchome, co pozwoliłoby wprowadzić usługi również na I piętro, a także ewentualnie do podziemia. Wejście do budynku znajduje się od strony ulicy Chmielnej.

Elewacje budynku są utrzymane w skali zgodnej ze starym budynkiem Domu Towarowego. Zastosowano okładzinę z szarego piaskowca oraz z modrzewia syberyjskiego. Narożnik budynku zaprojektowano na planie łukowym, elewacje od ulic Brackiej i Chmielnej łączą się płynnie w całość. Budynek zaopatrzony jest w dwupoziomowy parking podziemny.

Działkę, na której powstał, a także kamienicę przy Chmielnej 21 firma kupiła po I wojnie światowej z myślą o rozbudowie gmachu przy Brackiej 25.Nowy Dom Braci Jabłkowskich, projektu architektów Ryszarda Girtlera i Marii Girtler-Szymborskiej, liczy sześć kondygnacji nadziemnych, przy czym parter przeznaczony jest na usługi (salon telefonii komórkowej), a piętra na pomieszczenia biurowe. Przewidziano możliwość wykonania w stropie nad parterem dużego otworu na dźwig i schody ruchome, co pozwoliłoby wprowadzić usługi również na I piętro, a także ewentualnie do podziemia. Wejście do budynku znajduje się od strony ulicy Chmielnej.

Elewacje budynku są utrzymane w skali zgodnej ze starym budynkiem Domu Towarowego. Zastosowano okładzinę z szarego piaskowca oraz z modrzewia syberyjskiego. Narożnik budynku zaprojektowano na planie łukowym, elewacje od ulic Brackiej i Chmielnej łączą się płynnie w całość. Budynek zaopatrzony jest w dwupoziomowy parking podziemny.